பெற்ற தாய்தனை மக மறந்தாலும்… பிள்ளையைப் பெரும் தாய் மறந்தாலும்… உற்ற தேகத்தை உயிர் மறந்தாலும்… உயிரை மேவிய உடல் மறந்தாலும்… கற்ற நெஞ்சகம் கலை மறந்தாலும்… கண்கள் நின்றிமைப்பது மறந்தாலும்… *** ”இப்போ எப்படி இருக்கு… ” அவுஸ்திரேலியாவில் இருந்து. ”நாங்கள் வரும் வரை அண்ணாவின் உயிர் தாங்கும் தானே அண்ணி” கனடாவில் இருந்து. …
செல்வி. சிவகௌரி சச்சிதானந்தன் – செல்வன் இராஜநாயகம் வேலுப்பிள்ளை இருவரின் சாத்திரத்திரத்திற்கும்… 9 கிரகங்களின் நிலைகளுக்கும்… 12 இராசிகளின் பார்வைகளுக்கும்;… ஒரே ஊரில் வாழ்ந்தாலும் முப்பாட்டன் வழிகளில் எவர் எவர் வாய்கள் எவர் எவர் செம்புகளில் பட்டது என கொய்கச் சேலைகளால் துல்லியமாகத் துலக்கிப் பார்த்துää ஆராய்ந்து… பல்கலைக்கழகத்தில் ஏதாவது தொடுப்புகள் இருந்ததா என சின்ன …
உயர்தரப் பரீட்சைக்கு இன்னும் 3-4 மாதங்களே இருந்தன. நிச்சயம் விமலன் பல்கலைக்கழகம் செல்வான் எனவே எல்லோரும் நம்பியிருந்தார்கள்.ஆனால் என்ன? நாலு வருடப் பட்டத்தைப் பெற சிலசமயம் எட்டு வருடங்கள் வரை காத்திருக்க வேண்டிய நிலைமை. போர்! அது பட்டப்படிப்பின் ஆயுட்காலங்களைக் குறைத்;தும் மற்றைய அனைத்தையும் நீட்டியுமிருந்;தது.இந்திய சமாதானப்படை வந்தும் சமாதானம் கிட்டவில்லை.இனி எந்த நாட்டின் சமாதானப் …
இலங்கையின் குறிப்பிட்ட பகுதியை அடுக்கு மாடிக் கட்டிடங்கள் ஆக்கிரமித்திருந்தன.இடையிடையே இரண்டொரு சிறிய சின்ன சின்ன வீடுகள் – சிங்கப்பூரில் உள்ள வானுயர்ந்த கட்டங்களுக்கு இடையே அமைந்துள்ள அமைந்துள்ள தனியார் வீடுகள் போல.அதனையும் பெரிய பண முதலைகள் வேண்டி அடுக்கு மாடிகளும் கீழ் தளத்தில் பெரிய அங்காடிகளும் கட்டி வாடகைக்கு விட போட்டி போட்டுக் கொண்டிருந்தன.ஒவ்வோர் அடுக்கு …
உயர்கல்விச சான்றிதழை ஒரு கையில் வைத்துக் கொண்டும்… பிரிட்டிஷ் ஆங்கிலப் பரீட்சைக்குத் தேறிய சான்றிதழை மறுகையில் வைத்துக் கொண்டும்… ஐரோப்பாவுக்கும் அவுஸ்திரேலியாக்கும் அமெரிக்காவுக்கும் குடிபெயர்ந்து குடியுரிமை பெற்றிருந்தாலும்…. அகதி அந்தஸ்துக்கோரி நாகரீகமாக எதிலிகள் என அழைப்பட்டாலும்…. அல்லது அநாகரீகமாக கறுத்தப்பன்றிகள் என அவித்த இhறலின் நிறமொத்த வெள்ளைப் பன்றிகளின் கூக்குரல் பின்னால் கேட்டாலும்…. கோட்டுடனும் ரையுடனும் …
இராமாயணத்தில் வனவாசம் 14 ஆண்டுகள்… மகாபாரத்ததில் வனவாசம் 12 ஆண்டுகள்…. எனக்கோ மொத்தம் 14 + 12 = 26 ஆண்டுகள். ஆம்! டென்மார்க்கில் என்னை ஒத்த நண்பர்கள் சேர்ந்து சென்ற ஆண்டு வெள்ளிவிழாக் கொண்டாடி மகிழ்ந்த பொழுது… என் கனவும் நினைவும் என் நாடும் என் கிராமமும் இந்த யாழ்ப்பாண நகரும்…. குறிப்பாக யாழ்ப்பாண …
”புதிய மண்ணும் புதிய வாழ்வும்” என்ற பெயரில் நான் எழுதி வரும் வார மலருக்கான கட்டுரைகளை இரண்டு மூன்று இதழ்களுக்குப் போதுமானவற்றை முதலிலேயே டென்மார்க்கில் இருந்து அனுப்பி விடுவது என் இயல்பு. எனது எழுத்துகளைக் கௌரவப்படுத்தும் பத்திரிகைகளைக் கடைசி நேர டென்சனுக்குள் இழுத்துச் செல்வதில் எனக்கு என்றுமே உடன்பாடில்லை. ஆயுதங்கள் மௌனமாக்கப்பட்ட போருக்குப் பின்னான இலங்கையையும்…. …
கொரானா வருவதுற்கு சரியாக ஒன்பது மாதங்களுக்கு முன் தாஜ்மகாலுக்குப் போயிருந்தேன். நீண்ட காலக் கனவு அது. காலையில இளம் சிவப்பு நிறத்திலும் மதியத்தில் வெள்ளை நிறத்திலும் மாலையில் தங்க நிறத்திலும் நிலவு வெளிச்சத்தில் பளிங்கு போல மின்னும் அந்த அதி அற்புத கலைவடிவக் கட்டத்தை சுற்றிச் சுற்றி வந்து கொண்டிருந்தேன். மாலையில் ஜமுனை நதிக்கரை வீசும் …
”ஆரம்பத்தில் அகதிகளாக புலம் பெயர்ந்து சென்ற தமிழர்கள் ஒரு செஞ்சிலுகைச் சங்கத்தில் இன்னோர் செஞ்சிலுவைச் சங்கத்திற்கு இடம் மாறும் பொழுது தங்கள் உடமைகளை எடுத்துச் செல்வதற்கு சாதாரணமாக குப்பைகள் போடப்பயன்படுத்தும் கறுத்த பிளாஸ்ரிப் பைகளையே பயன்படுத்தினார்கள் என்றும்… மிகவும் ஒற்றுமையாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் இருந்தார்கள் என்றும்… பின்பு படிப்பு – வேலை – வீடு – கார்கள் …
இந்தியாக்கும் இலங்கைக்கும் சிங்கப்பூர் – மலேசியாக்கும் போகும் பொழுதெல்லாம் எனக்கு மிகவும் பிடித்தது வீதியோரத்தில் விற்கும் கரும்புச்சாறுதான். அதனைச் சுவைக்கும் பொழுது சலரோகம் வந்து இதனைக் குடிக்க குடுத்து வைக்காதவர்கள் தான் போன பிறப்பில் அதிக பாவம் செய்தவர்கள் என நினைத்துக் கொள்வேன். என்னை அதிசயிக்க வைக்கும் இன்னோர் விடயம் எப்படி அந்த இயந்திரம் கரும்புத் …